7. (iv.) Quod Divinae Providentiae sit, ut omne creatum in communi et in parte, sit tale unum; et si non est, ut fiat: hoc est, ut in omni creato sit aliquid ex Divino Amore et simul ex Divina Sapientia; seu quod idem, quod in omni creato sit bonum et verum, seu conjunctio boni et veri. Quoniam bonum est amoris et verum est sapientiae, ut supra (n. 5) dictum est, ideo in sequentibus pro amore et sapientia passim dicetur bonum et verum, et pro unione amoris et sapientiae conjugium boni et veri.