663. Tertium Memorabile:- Quondam fui in medio angelorum, et audivi sermonem illorum. Sermo illorum erat de intelligentia et sapientia; quod homo non sentiat et percipiat aliter, quam quod utraque sit in se, et sic quod quicquid vult et cogitat, sit ex se; cum tamen ne hilum illarum ex homine est, praeterquam facultas recipiendi illas. Inter plura, quae loquebantur, erat etiam hoc, quod arbor scientiae boni et mali in horto Edenis significaverit fidem quod intelligentia et sapientia essent ab homine, et quod arbor vitae significaverit quod intelligentia et sapientia essent a Deo; et quia Adamus ex suasu serpentis comedit ex priore arbore, sic credens quod esset aut fieret sicut Deus, ideo expulsus est ex horto et damnatus. [2.] Angeli dum in hoc sermone erant, venerunt duo sacerdotes, una cum viro qui in mundo fuerat legatus regni, et illis retuli quae ab angelis audiveram de intelligentia et sapientia, quibus auditis coeperunt tres illi disceptare de utraque illa, et quoque de prudentia, num sint a Deo, vel num ab homine: ardens erat disceptatio; tres illi crediderunt similiter, quod sint ab homine, quia ipsa sensatio et inde perceptio id confirmant: sed sacerdotes, qui tunc erant in zelo theologico, instabant, quod nihil intelligentiae et sapientiae, et sic nihil prudentiae sint ab homine, et hoc confirmabant ex his in Verbo, "Non potest homo sumere quicquam. nisi sit datum illi e caelo" (Joh. iii. 27);