De quodam interiore prophano (Lejel A.) seu hypocrita interiore
Erat quidem, de quo non aliud scivi in vita corporis, quam quod honestum haberet intus, quia extus erat moratus, potuit loqui distincte, refellere, et plura, sed qui se confirmaverat in principiis falsi, cogitatione, imprimis contra Dominum, Verbum et vera fidei; quales ejus cogitationes fuerunt de bono, nondum scire datum: in vita corporis potuit se immittere in speciem status exstatici, quod etiam ostensum est per experientias, in quem missus, et loquutus quomodo se habuit, quod nempe tunc videret quasi coelum, et quia tunc tenebat cogitationem in aliqua persona, tunc omnia quae cogitavit de persona illa obvenerunt, quae ipse nesciit, in qua sphaera cum tales spiritus erant, concludebant aliquid de eo et ejus fatis, ita cognovit aliqua, quod putabat revelationem prae aliis, sed ostensum est, quomodo hoc se haberet, quod homo similiter possit concludere, sed obscurius, quia in memoriam revocare non potest omnia, sicut illa sunt, apud spiritus etiam interiores, cum tenetur cogitatio in idea personae.
