170. (35) Multi ex illis qui in sola fide sunt, quia nullam cum coelo sed omnem cum inferno conjunctionem habent, in amore regnandi sunt, et explorantur per id quod e societatibus coeli despiciant ad inferiora, et ubi vident ibi ambulantes plures aut pauciores, regunt cogitationes illorum, infestant [illos] variis modis, et per phantasias faciunt ut plura illis appareant, ad quae ducuntur, et illorum gaudium est praecipitare illos in inferna; illi tales sunt, ut non duci velint, sed ducere; hoc jucundum eorum est, quare duci a Domino non possunt, nam Dominus ducit per affectionem usuum, et haec illis affectio non est; usus illis est dominari, quare successive Dominum negant, et incumbunt artibus, quae plures sunt, per quas dominantur; fidunt propriae prudentiae et nihil adscribunt Divinae Providentiae; et cum laxantur illis fraena, ruunt tandem in tale ut cogitent non Deum esse, et tamen insedit [illis] animus dominandi super coelum, et ibi loco Dei esse; tale insidet amori regnandi propter se: vidi quod cuidam in parva societate permissum sit ordinare illos qui ibi erant; ordinabat [illos] ita sicut aranea suas telas; se posuit in medio, et vias fecit undequaque, cum mandato ut omnes se spectarent, sed societas illa absorpta est ab infernis quae infra. Omnes tales in coelos [venire] volunt, et scandunt in alta, ubi credunt dominia esse jucunda vitae, sed sunt usus, sed cum explorati sunt dejiciuntur. Sunt vagi [qui] ab una societate in alteram tendunt, semper quaerentes ut munia obeant.