5342. `Et dedit cibum in urbibus': quod significet quod reposuerit in interioribus nempe {1}vera bono adjuncta, constat ex significatione `dare' hic quod sit reponere; a significatione `cibi' quod sit verum bono adjunctum, de qua mox supra n. (x)5340; et a significatione `urbium' quod sint interiora mentis naturalis, de qua supra n. 5297. Quod vera bono adjuncta reponantur in interioribus mentis naturalis, et ibi {2} ad usum sequentis vitae conserventur, imprimis ad usum in tentationibus quando regeneratur homo, est arcanum quod pauci hodie sciunt, quare dicendum quomodo se habet: per `septem enim annos abundantiae annonae' significantur vera primum multiplicata, et per `quod in urbibus et in medio repositum sit frumentum' significatur quod vera illa bono adjuncta recondita sint in interioribus hominis; et per `septem annos famis' (c)ac per sustentationem tunc a collectionibus' significatur status regenerationis per vera bono adjuncta in interioribus recondita; [2] arcanum hoc est: homo a prima infantia usque ad primam pueritiam introducitur a Domino in caelum, et quidem inter angelos caelestes per quos tenetur in statu innocentiae, qui status quod sit infantibus usque ad primum pueritiae, notum est; cum aetas pueritiae incipit, tunc per gradus exuit statum innocentiae, at usque tenetur in statu charitatis per affectionem charitatis mutuae erga similes sui, qui status apud plures perseverat usque ad adolescentiam; (t)est tunc ille inter angelos spirituales; tunc quia incipit (a) se cogitare, et secundum id agere, non amplius teneri potest in charitate, ut prius, hereditaria enim mala tunc evocat, a quibus se duci patitur; cum hic status venit, tunc bona charitatis et innocentiae quae prius acceperat, secundum gradus sicut cogitat mala et actu confirmat illa, exterminantur, {3}at usque non exterminantur sed versus interiora a Domino deducuntur et ibi reconduntur; [3] sed quia nondum vera novit, ideo bona innocentiae et charitatis quae acceperat in binis illis statibus, nondum qualificata sunt, vera enim dant qualitatem bono, et bonum dat essentiam veris, idcirco ab illa aetate per instructiones, et imprimis per proprias cogitationes et inde confirmationes, imbuitur veris; quantum itaque tunc in affectione boni est, tantum conjunguntur a Domino vera bono apud illum, n. (x)5340, et reconduntur ad usus; hic status est qui significatur per `septem annos abundantiae annonae'; vera illa {4}bono adjuncta sunt quae in proprio sensu vocantur reliquiae; quantum itaque homo patitur se regenerari, tantum reliquiae inserviunt usui, nam tantum ex illis a Domino depromitur, et in naturale remittitur, ut producatur correspondentia exteriorum cum interioribus, seu naturalium cum spiritualibus; hoc fit in statu qui significatur per `septem annos famis'; hoc est arcanum. [4] Homo Ecclesiae credit hodie quod qualiscumque alicui vita sit, usque ex misericordia in caelum recipi queat et ibi beatitudine aeterna frui, putat enim quod solum sit admissio; sed multum fallitur, nemo enim in caelum admitti et recipi potest nisi acceperit vitam spiritualem, et nemo vitam spiritualem accipere potest nisi regeneretur, et nemo regenerari potest nisi per bonum vitae conjunctum vero doctrinae; inde ei vita spiritualis; quod nemo in caelum venire possit nisi acceperit vitam spiritualem per regenerationem, manifeste dicit Dominus apud Johannem, Amen, amen dico tibi, Nisi quis generetur denuo, non potest videre regnum Dei, iii 3; et mox, Amen, amen dico tibi, Nisi quis generatus fuerit ex aqua et spiritu, non potest ingredi in regnum Dei, ibid. vers. 5;