2333. `Et mane surgatis, et eatis in viam vestram': quod significet sic confirmationem in bono et vero, constare potest a significatione `mane surgere,' tum a significatione `ire in viam.' `Mane' in Verbo significat regnum Domini, et quicquid est regni Domini, ita principaliter bonum amoris et charitatis, quod ex Verbo confirmabitur ad vers. 15: `via' autem significat verum, videatur n. 627; inde sequitur quod postquam fuerint: in domo ejus et ibi pernoctaverint, quo significatum quod mansionem in bono charitatis apud eum haberent, `mane surgerent et irent in viam suam,' quo significatur ita confirmatum esse in bono et vero. [2] Ex his, sicut ex reliquis, patet quam remotus est sensus internus a sensu litterae, et inde quam inconspicuus, imprimis in historicis Verbi, et quod non pateat nisi singulae voces secundum constantem earum in Verbo significationem explicentur; quare cum in sensu litterae tenentur ideae, sensus internus non aliter apparet quam obscurum (c)et tenebrosum quid; at, vicissim cum in sensu interno tenentur ideae, apparet similiter sensus litterae obscurus, immo ab angelis sicut nihil, nam angeli non amplius sunt in {1} mundanis et corporeis quales sunt hominis, sed in {1} spiritualibus et caelestibus, in quas mirabiliter mutantur voces sensus litterae, cum ab homine qui legit Verbum, ad sphaeram in qua sunt angeli, hoc est, ad caelum ascendit, et hoc ex correspondentia spiritualium cum mundanis, et {2} caelestium cum corporeis, quae correspondentia constantissima est: sed qualis, nondum detectum, modo nunc in explicatione vocum, nominum et numerorum, quoad sensum internum, in Verbo; [3] ut sciatur qualis illa correspondentia est, seu quod idem, quomodo ideae mundanae et corporeae transeunt in correspondentes ideas spirituales et caelestes, cum illae elevantur ad caelum, sit pro exemplo `mane,' et `via': cum legitur mane, ut hic `mane surgere,' tunc angeli non ideam alicujus mane diei capiunt, sed ideam mane in sensu spirituali. ita similem ac apud Samuelem, Petra Israelis,... ille sicut lux mane cum oritur sol, mane non nubes, 2 Sam. xxiii (x)3, 4:
et apud Danielem, Sanctus dixit ad me, Usque ad vesperam, cum fit mane bis mille trecenta, (x)viii 14, 16;
ita pro `mane' percipiunt Dominum, aut regnum Ipsius, aut caelestia amoris et charitatis, et quidem illa cum varietate secundum seriem rerum in Verbo quod legitur. Similiter ubi legitur `via,' ut hic `ire in viam vestram,' non habere possunt aliquam ideam viae, sed spiritualem aut caelestem aliam, nempe similem ac apud Johannem, quod Dominus dixit, Ego sum via et veritas, xiv 6;
et quae apud Davidem, Viam tuas Jehovah notas fac mihi, duc viam meam in veritate, Ps. xxv 4, 5:
et apud `Esaiam, Viam intelligentiarum nosse fecit ipsi, xl 14;
ita pro `via' percipiunt verum, et hoc tam in historicis quam propheticis Verbi; historica enim non amplius curant angeli, quia ideis eorum prorsus non adaequata sunt, quare loco eorum talia quae sunt Domini et Ipsius regni percipiunt; quae etiam in pulchro ordine et concinna serie in sensu interno consequuntur; propterea, ut quoque pro angelis sit Verbum, omnia historica ibi sunt repraesentativa, et singula verba significativa talium, quod peculiare habet Verbum prae omni alio scripto. @1 i ideis.$ @2 tum.$
This page is part of 
© 2000-2001 The Academy of the New Church