Loquutus sum cum Mahumedanis de conjugio spirituali, quod sit conjugium boni et veri, et quod bonum amet verum, ac verum bonum sicut bini conjuges, et quod velint conjungi, et producere bona et vera sicut filias et filios, et procreare quasi familias; hoc intellexerunt bene; tum quod amor conjugialis ex illa origine spirituali descendat, et quod omne spirituale apud hominem mutationem subeat ut vix cognoscatur cum descendit in naturale, cognoscitur modo per correspondentias. Ex quibus patet quod illi quia plures uxores concessas ex religione sua habent, non possint amorem vere conjugialem habere; et dictum quod plures uxores illis concessae seu permissa polygamia illis sit, quia in regionibus calidis sunt, et prae illis qui in regionibus frigidis, et quod ideo ferveant aestu libidinoso; quare si non permissa fuisset illis polygamia, plures illorum ruerent in adulteria plus quam Europaei, et sic contra religiosum suum agerent, et agere contra religiosum est prophanare sanctum; ostensum porro quod omnis conjugii eorum amor sit lascivus, ita non spiritualis, nec fieri potest spiritualis, nisi agnoscant Dominum.