47. Nunc quia agitur de Divina Providentia, et hic quod illa in omni quod facit, spectet infinitum et aeternum, et hoc non potest distincte tradi, nisi in quodam ordine; quare hic ordo erit:
(i.) Quod Infinitum in se ac Aeternum in se sit idem cum Divino. (ii.) Quod Infinitum ac Aeternum in se non possit aliter quam spectare infinitum [ac aeternum] a se in finitis. {1}(iii.) Quod Divina Providentia in omni quod facit, spectet infinitum, et aeternum a se, imprimis in salvando genere humano. (iv.) Quod imago Infiniti ac Aeterni exstet in caelo angelico ex salvato genere humano. (v.) Quod spectare infinitum et aeternum in formando caelum angelicum, ut sit coram Domino ut unus Homo, qui imago Ipsius, sit intimum Divinae Providentiae. @1 iii. pro "ii."$