249. "Si quis audiverit vocem meam."--Quod significet qui attendit ad praecepta Domini, constat ex significatione "audire," quod sit attendere, hoc est, cum attentione videre et auscultare seu obedire; nam quae per auditum intrant, non modo videntur intellectu, sed etiam si con-cordant cum affectione hominis obediuntur; adjungit enim se affectio interior rebus auditis, non autem ita rebus visis; inde est quod binae significationes audire et auscultare sint in communi sermone, nempe audire et auscultare aliquem, ac audire et auscultare alicui; hoc enim est obedire, illud autem appercipere: et inde est, quod "audiens esto" sit obediens, at "videns esto" sit intelligens; (quod talia sint in communi sermone, est ex spirituali mundo, in quo homo quoad spiritum suum est, videatur supra, n. 14 et 108;) et ex significatione "vocis meae" seu vocis Domini, quod sint vera quae Verbi, doctrinae, et fidei inde, ita praecepta (de qua n. 219, 220, 3563, 6971, 8813, 9926).
[2] Dicitur qui attendit ad praecepta Domini, ac intelligitur qui vult scire vera et investigare illa ex Verbo; hoc nemo potest qui in malis vitae est, et qui se confirmavit in falsis doctrinae; qui se confirmarunt in falsis doctrinae, illi non attendunt ad alia in Verbo quam quae favent principiis falsi eorum; reliqua vel praetereunt sicut non visa, vel pervertunt et falsificant; qui autem in malis vitae sunt, illi non curant vera, et si audiunt illa usque non audiunt; ita una facultate auditus, quae est videre et appercipere illa, recipiunt, sed non altera facultate auditus, quae est auscultare seu obedire illis. At qui volunt scire vera et investigare illa ex Verbo, sunt illi qui in affectione veri spirituali sunt, qui sunt qui amant verum quia est verum, et ii sunt in illa affectione qui volunt vivere secundum vera ex Verbo, ita secundum praecepta Domini: hi sunt qui intelliguntur per "Qui audiverit vocem meam, et aperuerit ostium, intrabo ad illum, et cenabo cum illo et ille Mecum."
This page is part of 
© 2000-2001 The Academy of the New Church