[2] Sunt duo quae in libero hominis sunt, ex perpetua praesentia Domini, et ex perpetua Ipsius voluntate Se conjungendi cum illo:--Primum quod inde est in libero hominis, est quod ei sit copia et facultas bene cogitandi de Ipso et de proximo; quisque enim de Domino et de proximo bene aut male cogitare potest; si bene cogitat aperitur ostium; si male, clauditur: bene cogitare de Domino et de proximo non est ab homine et ejus proprio, sed a Domino, qui perpetuo praesens est et per perpetuam praesentiam dat ei illam copiam et facultatem; at male cogitare de Domino et de proximo est ab ipso homine et ejus proprio. Alterum quod in libero hominis est ex perpetua praesentia Domini apud illum, et ex perpetua voluntate Ipsius conjungendi Se cum illo, est quod possit abstinere a malis; et quantum abstinet tantum aperit Dominus ostium et intrat; non enim potest Dominus aperire et intrare quamdiu mala in cogitatione et voluntate hominis sunt, nam haec obstant et claudunt. Datum etiam est a Domino scire mala cogitationis et voluntatis, tum vera per quae discutienda sunt; nam datum est Verbum, ubi illa retecta sunt.

[3] Ex his constare potest quod nihil desit quin homo reformari possit si velit; omnia enim media reformationis relicta sunt homini in ejus libero: sed probe sciendum est quod liberum illud sit a Domino, ut supra dictum est, et inde quod Dominus operetur illa, si homo ex libero, quod cuivis datum est, recipiat; receptio ab homine omnino erit, quod intelligitur per "Si quis audierit vocem meam et aperuerit ostium." Nihil facit quod homo in principio non sciat quod a Domino, quoniam non percipit influxum, modo ex Verbo dein credat quod omne bonum amoris et verum fidei sit a Domino; Dominus enim operatur illa tametsi homo nescit, et hoc ex perpetua Ipsius praesentia, quae significatur per "Sto ad ostium et pulso." In summa, Dominus vult ut homo ex se abstineat a malis et agat bona, modo credat quod facultas ita faciendi non sit ab homine sed a Domino: vult enim Dominus ut receptio sit apud hominem; et receptio non aliter datur quam ut homo sicut ex se faciat, tametsi est ex Domino; sic etiam datur apud hominem reciprocum, quod est nova ejus voluntas.

[4] Ex his constare potest quantum falluntur qui dicunt quod homo justificetur et salvetur per solam fidem, quia non potest bonum facere a se. Quid hoc foret aliud quam remittere manus, et exspectare immediatum influxum? Is qui hoc facit, prorsus nihil recipit. Errant etiam qui credunt se posse disponere ad influxum per preces, adorationes et externa cultus: haec nihil faciunt, nisi homo abstineat a cogitando et faciendo mala, et per vera ex Verbo se sicut a se ducat ad bona quoad vitam; si homo haec facit tunc se disponit; et tunc preces, adorationes et externa cultus coram Domino valent. (De his plura videantur in opere De Caelo cf Inferno, n. 521-527.)