11. Judicium, quod est cujusvis Ecclesiae ultimum, non fit in mundo naturali, sed in mundo spirituali, in quem omnes post mortem colliguntur; et colliguntur in caelos distincte secundum religionem, ita secundum fidem et amorem. Quod judicium fiat in mundo spiritual, est causa, quia quisque homo post mortem est homo; non homo materialis, ut prius, sed homo substantialis. Cujusvis hominis mens seu spiritus est talis homo; corpus quod gestavit in mundo est modo indumentum, et quasi exuviae, quas deposuit, et e quibus spiritus ejus se evolvit. Nunc quia mens seu spiritus hominis in corpore materiali cogitavit, et tunc vel ex religione vel non ex religione, proque Deo vel contra Deum, ex veris fidei vel ex falsis fidei, amavit proximum vel odio illum habuit, et corpus materiale fuit modo obedientia, sequitur quod mens, quae est homo substantialis et vocatur spiritus, judicium subeat, ac secundum cogitata et vitae suae remuneretur aut puniatur. Ex his evidenter potest perspici quod judicium, quod est cujusvis Ecclesiae ultimum, fiat in mundo spirituali, non autem in mundo naturali.