771. Quod Verbum in littera per apparentias et correspondentias conscriptum sit, et quod ideo in singulis ejus sit sensus spiritualis in quo veritas est in sua luce, et sensus litterae in umbra, in capite de Scriptura Sacra ostensum est. Ne itaque homo ecclesiae novae, sicut homo ecclesiae veteris, erret in umbra, in qua est sensus litterae Verbi, imprimis de caelo et inferno, deque vita qua post mortem, et hic de adventu Domini, placuit Domino aperire visum spiritus mei, et sic intromittere in mundum spiritualem, et non modo dare loqui cum spiritibus et angelis, cumque cognatis et amicis, immo cum regibus et principibus, qui fata sua in mundo naturali obiverunt, sed etiam videre stupenda caeli, et miseranda inferni, et sic quod homo non degat in aliquo pu terrae, nec circumvolitet caecus et mutus in aere aut in inani, sed quod vivat homo in corpore substantiali, in multo perfectiori statu, si inter beatos venit, quam prius cum in corpore materiali vixit. Ne itaque homo se ulterius profundet in opinione de interitu caeli aspectabilis et terrae habitabilis, et sic de mundo spirituali, ex ignorantia, ex qua naturalismus et simul tunc atheismus, qui hodie inter eruditos in mente rationali interiore coeptus est radicari, latius, sicut morticinum in carne, etiam in mentem ejus externam, ex qua loquitur, se circumspargat, injunctum a Domino mihi est, varia ex visis et auditis promulgare, tam De Caelo et Inferno, quam De Ultimo Judicio, et quoque Apocalypsin, ubi de adventu Domini, et de caelo priori, et de caelo novo, deque sancta Hierosolyma, agitur, explicare; a quibus lectis et intellectis, quisque videre potest, quid ibi per "adventum Domini," perque "novum caelum," et per "novam Hierosolymam," intelligitur.