De prophana, magicis, et infernis magicis
Magica illa et adultera de qua prius [4468, 4473 ff.], quae me paene dimidium annum vexaverat, prophanitatibus, de qua plura scribi possent, et impleri multae paginae, tandem amisit partem communicationis cum spiritibus, et diverta antrorsum fere ultra desertum latronum, et tunc exsudavit a me circum caput per aliquod temporis, cum sibilo quasi continuum quid, quod erat communicativum ejus, cum partibus capitis mei, quae patravit diu, ex arte quam novit in mundo, et exercuit, sed tunc delata est ad primum infernum magicarum, quod est proxime ultra desertum latronum, sed non in profundo, in plano quodam, ubi illae quae magica exercuerunt in vita corporis, et tunc ea per integram noctem iterum colligavit se cum pluribus partibus faciei meae, ut oris et plurium, tum capitis, et hoc perstabat tota nocte, evigilatus quandoque, tunc, et porro, usque ut sentirem me quoad externas ideas ligatum, et ejus praesentiam ibi paene continuam, postea evulgatum quod in mundo fecit, quod magica didicerit ab anu quadam, cui dederat pecunias, ut quemcunque vellet, posset allicere ad adulteria, quod etiam exercuerat utri adulterato, inspiciendo in dextram partem ejus faciei, in varias partes, et in se blaterando magica, quod etiam in adulteriis suis exercuerat, et quidam coram sacerdote confessus, qui saepe dixit quod nefanda ab illa audiverat, quae confessus ille, et obstupuerit, quod tam subito flagraverit oestro venereo; hoc detectum, et inspecta quoque 14 tales artes calluit, quae magicae essent, cum tamen vix aliquis in vita corporis hoc novit.
