304. Quod Dominus univerit Divinum Verum Divino Bono, ita Humanum suum ipsi Divino. Quod Dominus sicut alius homo instructus sit (n. 1457, 1461, 2523, 3030). Quod Dominus successive progressus sit ad unionem cum Patre (n. 1864, 2033, 2632, 3141, 4585, 7014, 10076). Quod quantum Dominus unitus est Patri, tantum locutus sit ut cum Se Ipso, et quod alioqui sicut cum alio (n. 1745, 1999, 7058). Quod Dominus ex propria potentia univerit Humanum Divino (n. 1616, 1749, 1753(? 1752), 1813, 1921, 2025, 2026, 2523, 3141, 5005, 5045, 6716). Quod Dominus univerit Divinum Verum, quod Ipse, cum Divino Bono quod in Ipso (n. 10047, 10052, 10076). Quod unitio reciproca fuerit (n. 2004, 10067). Quod Dominus cum e mundo abivit, Humanum suum fecerit Divinum Bonum (n. 3194, 3210, 6864, 7499, 8724, 9199, 10076). Ita quod exiverit ex Pater, et quod redierit ad Patrem (n. 3194, 3210). Quod sic unus factus sit cum Patre (n. 2751, 3704, 4766). Quod Dominus in unitionem cum ipso Divino, quod erat in Ipso, spectaverit Sui conjunctionem cum genere humano (n. 2034). Quod post unitionem Divinum Verum procedat a Domino (n. 3704, 3712, 3969, 4577, 5704, 7499, 8127, 8241, 9199, 9398). Quomodo Divinum Verum procedit (illustratum, n. 7270, 9407). Nisi Divinum fuisset in Humano Domini ex conceptione, quod Humanum non potuisset uniri ipsi Divino, ob ardorem infiniti Amoris, in quo est ipsum Divinum (n. 6849). Quod ideo nusquam aliquis angelus uniri possit ipsi Divino, nisi ad distantiam et per obvelationem; quod alioqui consumeretur (n. 6849). Quod Divinus Amor talis sit (n. 8644). Inde constare potest quod Humanum Domini non fuerit sicut humanum alius hominis (n. 10125, 10826). Quod unio Ipsius cum Patre, ex quo anima Ipsius, non fuerit sicut inter duos, sed sicut inter animam et corpus (n. 3737, 10824). Quod unio dicatur de Humano Domini cum Divino, at conjunctio de homine cum Divino (n. 2021).