8080. `Et omnem primogenitum hominis in filiis tuis redimes': quod significet quod vera fidei non addicanda sint Domino, sed bona ejus, constat ex significatione `primogeniti' quod sit fides, de qua n. 352, 2435, 6344, 7035, 8042; ex significatione `filiorum' quod sint vera, de qua n. 489, 491, 533, 1147, 2623, 3373; et ex significatione `redimere' quod sit loco ejus aliud dare, ut supra n. 8077, 8078; quod sit quod non addicanda, sequitur ex sensu pleno qui horum verborum est, `Et omnem primogenitum hominis in filiis tuis non transire facies, hoc est, non sacrificabis, sed redimes'; `non (x)transire facere' est non addicare, ut supra n. (x)8074, 8078; ex his patet quod per `omnem primogenitum hominis in filiis tuis redimes' significetur quod vera fidei non addicanda sint Domino, sed loco {1}illorum aliud; quod hoc aliud sit bonum fidei, constare potest ex eo quod per `primogenitum' in genere significetur bonum fidei, ut supra n. 8042, 8043, at cum dicitur `primogenitum hominis in filiis ejus' quod sit verum fidei; nam fidei est verum et est bonum. 2 Quod fidei bonum seu charitas sit hoc aliud quod pro {2}veris fidei addicandum sit Domino, etiam constare potest ex eo quod primogeniti filiorum Israelis non acceptati sint, sed loco illorum Levitae, et hoc ob causam quia per `Levi' repraesentatum est bonum fidei seu charitas, n. 3875, 4497, 4502, 4503; quod tribus Levi acceptata sit loco omnium primogenitorum, videatur (x)Num. iii 12, 13, 40 ad fin., viii 16-18; {3}quod bonum fidei sit hoc aliud quod addicandum Domino, etiam constare potest ex eo quod fides non sit fides absque charitate, n. 654, 724, 1162, 1176, 2231, (x)2343, 2349, (x)2429, 2839, 2982, 3146, 3325, 3849, 3865, 4368, 5351, 7039, 7082-7084, 7342 fin., 7950; tum ex eo quod bonum fidei actualiter primo loco sit, at verum fidei modo apparenter, {4} n. 3539, 3548, 3556, 3563, 3570, 3576, 3603, 3701, 4925, 4926, 4928, 4930, 4977, 5351, 6256, 6269, 6272, 6273; ita quod charitas sit primogenitum, n. 3325, 3494, 4925, 4926, 4928, 4930. 3 Quod verum fidei in se spectatum absque bono ejus non addicandum sit Domino, hoc est, dandum Ipsi, seu agnoscendum quod ab Ipso, est quia omne verum fidei nullam in se vitam habet priusquam fit bonum fidei; et verum fidei fit bonum fidei per velle illud et facere illud, {5} n. 7835; cum itaque fit bonum fidei, tunc agnoscitur a Domino quod sit Ipsius, nam Dominus dat fidem {6} mediate per bonum ejus; {7} (m)omne etiam verum fidei apud hominem Ecclesiae spiritualis fit bonum fidei cum ille regeneratur; ac tunc primum fit Domini.(n) 4 Lex de redemptione {8}primogenitorum hominis lata est ob finem ne sacrificarent filios suos, quod in usum venit apud gentiles, apud quos statuta Ecclesiae Antiquae, quae Ecclesia repraesentativa fuit, remanserunt, sed temporis successu plane adulterata; quod primogeniti sanctificandi essent Deo, ex statutis Ecclesiae Antiquae fuit, sed per sanctificationem intelligere coeperunt sacrificationem; ad simile faciendum inclinaverunt quoque posteri Jacobi, quapropter lex illa coram illis explicata est, et ne id fieret, loco primogenitorum assumpti sunt Levitae, ut dictum est; lex illa explicata est secundum sensum ejus correspondentem in spirituali mundo, qui est quod vera fidei non sancta sint, ita nec sanctificanda seu addicanda {9}, sed bona fidei; sanctificatio etiam dein ita intellecta fuit, quod darent seu sisterent primogenitum Jehovae, et offerrent sacrificium pro illo, secundum haec apud Lucam, Cum impleti sunt dies purificationis illorum, juxta legem Moschis, deduxerunt Jesum in Hierosolymam, ut sisterent Domino, quemadmodum scriptum est in Lege Domini, quod omnis masculus aperiens uterum sanctum Domino vocandus esset, et ut darent sacrificium, ii 22-24. @1 ejus$ @2 vero$ @3 imprimis hoc$ @4 i cum regeneratur homo,$ @5 i videatur$ @6 i homini$ @7 i per hoc influit$ @8 primogeniti hominum$ @9 i Domino$