590. Quod 'paenitere' spectet sapientiam, et 'dolere ad cor' amorem, non potest explicari ad captum humanum, solum secundum ea quae apud hominem, ita per apparentias: unicuivis cogitationis ideae apud hominem est aliquid de intellectu et de voluntate, seu de cogitatione et de amore ejus; quae idea non trahit aliquid de voluntate seu amore ejus, non est idea, nam aliter nusquam cogitare potest; est perpetuum quoddam conjugium et indivulsum cogitationis et voluntatis, ita ideis cogitationis inhaerent aut adhaerent ea quae sunt voluntatis seu amoris ejus: ex hoc apud hominem sicut sciri, seu potius sicut idea aliqua capi, posse videtur quid misericordiae Domini inest, nempe sapientia et amor. Ita apud Prophetas, cumprimis apud Esaiam, fere ubivis sunt binae expressiones de quacumque re; una involvit spirituale, altera caeleste; spirituale misericordiae Domini est sapientia, caeleste est amor.