196. XI. Propter finem, ut utriusque voluntas fiat una, et sic ambo unus homo; nam qui conjungit sibi voluntatem alicujus, conjungit etiam sibi intellectum ejus; intellectus enim in se spectatus, non est nisi quam ministerium et famulitium voluntatis; quod ita sit, apparet evidenter ex affectione amoris, quod agat intellectum ad cogitandum ad nutum; omnis affectio amoris est proprietas voluntatis, nam quod homo amat, hoc etiam vult; ex his sequitur, quod qui conjungit sibi voluntatem hominis, conjungat sibi totum; inde est, quod amori uxoris insitum sit unire voluntatem mariti suae voluntati, sic enim uxor fit mariti, ac maritus uxoris; ita ambo unus homo.