Conjugial Love (Acton) n. 316

Previous Number Next Number See English 

316. Alterum Memorabile. Quondam in animi requie et jucunda mentis pace ambulans vidi e longinquo Lucum, in cujus medio erat Porticus tendens ad Palatiolum; et vidi Virgines et Juvenes, ac Maritos et Uxores intrantes; illuc etiam in spiritu accessi, et quendam in introitu stantem custodem interrogavi, num etiam liceat intrare; aspexit me, et dixi, "cur aspicis me;" respondit, "aspicio te, ut videam, num jucundum pacis, quod in facie tua est, trahat aliquid ex jucundo amoris conjugialis; est post Porticum hunc Hortulus, et in medio ejus Domus, ubi sunt duo novitii Conjuges, ad quos hodie veniunt amicae et amici, felicia optandi causa; illos, quos admitto intrare, ego non cognosco; sed mihi dictum est, quod cognoscerem illos ex faciebus illorum; si in illis viderim jucundum Amoris conjugialis, hos admitterem, et non alios;" omnes Angeli ex faciebus possunt videre jucunda cordis aliorum, et jucundum illius amoris, quod in facie mea vidit, erat quod meditarer de Amore conjugiali; haec meditatio elucebat ex oculis meis, et inde intravit in interiora faciei meae, quare dixit ad me, quod liceat intrare. [2] Porticus per quem intravi, erat ex arboribus fructiferis per ramos mutuo connexis, quae faciebant utrinque parietem continenter arboreum; per Porticum intrabam Hortulum, qui spirabat amaenum ex virgultis et floribus; virgulta et flores erant paria et paria; et audivi, quod tales hortuli appareant circum domos ubi sunt et fuerunt nuptiae, et quod inde appellentur Hortuli nuptiales. Intravi postea domum, ubi vidi binos conjuges tenentes se manibus, et ex amore vere conjugiali inter se loquentes; et tunc ex faciebus illorum datum est videre effigiem amoris conjugialis, et ex colloquio illorum vitale ejus. Postquam ego inter plures nuncupaveram vota, et felicia illis optaveram, exivi in Hortulum nuptialem, et vidi ad dextrum latus ejus Caetum ex juvenibus, in quem omnes qui exiverunt Domo accurrebant; quod omnes illuc accurrerent, erat causa, quia ibi sermo fuit de Amore conjugiali; et hic sermo attrahit omnium animos quadam vi occulta ad se; auscultavi tunc Sapientem de illo loquentem, et quae auscultavi, in summa erant haec. [3] Quod Divina Domini Providentia singularissima et inde universalissima sit de Conjugiis et in Conjugiis in Coelis, quia omnia felicia Coeli ex jucundis Amoris conjugialis scaturiunt, sicut aquae dulces ex dulci vena fontis; et quod ideo provideatur a Domino ut nascantur Paria Conjugialia, et quod haec jugiter educentur ad conjugia, nesciente hoc et{1} puella et puero; et quod post exactum tempus illa tunc virgo nubilis, et ille tunc juvenis ad nuptias habilis, sicut ex fato alicubi conveniant, et se mutuo videant; et quod tunc illico sicut ex quodam instinctu cognoscant, quod sint compares, et ex quodam dictamine intus in se cogitent, Juvenis quod haec mea sit, et Virgo quod hic meus sit; et quod postquam hoc aliquamdiu{2} insedit{3} mentibus utriusque, ex deliberato se alloquantur ac desponsent: dicitur sicut ex fato, et sicut ex instinctu, et intelligitur ex Divina Providentia, quia haec, dum nescitur, apparet ita. Quod nascantur Paria conjugialia, ac educentur ad Conjugia, nesciente utroque, confirmavit per similitudinem conjugialem in utriusque faciebus visibilem; tum per unionem animorum et mentium intimam et aeternam, quae non dabiles sunt, quales in Coelo, absque praeviso et proviso a Domino. [4] Postquam Sapiens haec loquutus est, et Caetus applausit,{4} dixit porro, quod in singularissimis apud hominem tam masculum, quam foeminam, sit Conjugiale; sed usque aliud Conjugiale apud masculum et aliud apud foeminam, tum quod in Conjugiali masculino sit conjunctivum cum Conjugiali foeminino, ac vicissim, etiam in{5} singularissimis; hoc confirmavit per conjugium voluntatis et intellectus in unoquovis, quae duo agunt simul in singularissima mentis et in singularissima corporis; ex quibus videri potest, quod in unaquavis substantia etiam minima sit Conjugiale: et quod hoc patescat ex substantiis compositis quae ex substantiis simplicibus conflata sunt, ut quod duo sint oculi, duae aures, duae nares, duae genae, duo labia, duo brachia cum manibus, duo lumbi, duo pedes, ac intus in homine duo haemisphaeria cerebri, duo ventriculi cordis, duo lobi pulmonis, duo renes, duo testes, et ubi non duo sunt, usque divisa sunt in duo; quod duo sint, est quia unum est voluntatis et alterum intellectus, quae agunt in se mirabiliter, ut sistant unum; quare duo oculi faciunt unum visum, duae aures unum auditum, duae nares unum olfactum, duo labia unam loquelam, duae manus unum laborem, duo pedes unum gressum, duo haemisphaeria cerebri{6} unum habitaculum mentis; duae camerae cordis unam vitam corporis per sanguinem; duo lobi pulmonis unam respirationem; et sic porro; at masculinum et foemininum unita per amorem vere conjugialem, faciunt unam vitam plene humanam. [5] Dum haec dicebantur, apparuit fulmen a dextris quod rubuit, et fulmen a sinistris quod canduit, utrumque erat mite, ac per oculos intrabant in mentes, et has quoque illustrabant; et post illa etiam tonitruabat, quod erat lene murmur e Coelo angelico defluens et accrescens. His auditis et visis dixit Sapiens, "haec mihi in signum et monitum sunt, ut sermoni meo superaddam haec, quod dextrum ex paribus illis significet bonum illorum, et quod sinistrum significet verum illorum; et quod hoc sit ex conjugio boni et veri, quod homini in communi et in omni singulari ejus inscriptum est, ac bonum se refert ad voluntatem, et verum ad intellectum, ac utrumque simul ad unum; inde est, quod in Coelo dexter oculus sit bonum visus, ac sinister verum ejus, tum quod dextra auris sit bonum auditus, ac sinistra verum ejus, ut et quod dextra manus sit bonum potentiae hominis, ac sinistra verum ejus; et similiter in paribus reliquis; et quoniam Dextrum et Sinistrum illarum significationum sunt, dixit Dominus, "Si dexter oculus scandalizaverit te, erue illum; et si dextra manus scandalizaverit te, amputa illam;{7} per quod intellexit, si bonum fiat malum, quod hoc ejiciendum sit; tum quod dixerit ad Discipulos, ut emitterent rete in dextram partem navigii, et quod, dum ita fecerunt, ingentem multitudinem piscium ceperint;{8} per quod intellexit, ut docerent bonum charitatis, et quod sic colligerent homines." [6] Post haec dicta, iterum apparebant duo illa fulmina, prioribus mitiora; et videbatur tunc, quod fulmen sinistrum traheret suum candorem ex rutilo igne fulminis dextri; quibus visis, dixit, "hoc est signum confirmativum sermonis mei e Coelo, quia igneum in Coelo est bonum, et candidum ibi est verum; et quod visum sit quod fulmen sinistrum traheret suum candorem ex rutilo igne fulminis dextri, signum demonstrativum est, quod candor lucis seu lux non aliud sit quam splendor ignis." His auditis, omnes a fulminibus illis, et a sermone de illis, accensi bono et vero laetitiae, domum abibant. @1. Prima editio: est$ @2. Prima editio: aliquandiu$ @3. Prima editio: insiderat (sed cf. hoc idem in n. 229)$ @4. Prima editio: applausit;$ @5. Prima editio: in-$ @6. Prima editio: cerebti$ @7. Matth. V.29,30.$ @8. Joh. XXI.6.$


This page is part of the Writings of Emanuel Swedenborg

© 2000-2001 The Academy of the New Church