218. IX: Quod Intelligentia foeminarum in se sit modesta, elegans, pacifica, cedens, mollis, tenera; et quod Intelligentia virorum in se sit gravis, aspera, dura, animosa, licentiae amans. Quod tales sint foeminae, et tales sint viri, patet manifeste ex utriusque corpore, facie, sono, loquela, gestu, et moribus; ex Corpore, quod viri sint duri cute et carne, foeminae autem molli: ex Facie, quod viri sint duriore, obnixiore, asperiore, flaviore, etiam barbata, ita impulchriore,{1} foeminae autem molliore, cedentiore, teneriore, candidiore, et inde pulchritudines: ex Sono, quod viris sit gravis, foeminis autem tener: ex Loquela, quod viris sit licentiae amans et animosa, foeminis autem modesta et pacifica: ex Gestu, quod viris sit fortior et firmior, foeminis autem invalidior et imbecillior: ex Moribus, quod viris sint immoderatiores, foeminis autem elegantiores. [2] Quantum ab ipsa nativitate differt genius virorum a genio foeminarum, patuit mihi clare a visis pueris et puellis in congregationibus; vidi has aliquoties per fenestram in magna Urbe super platea, in qua ultra viginti quovis die se congregabant; ibi Pueri secundum indolem sibi connatam colludebant tumultuando, vociferando, pugnando, verberando, projiciendo lapides in alteros: at Puellae ad januas domuum sedebant pacificae, quaedam ludentes cum infantibus, quaedam amicientes pupas, quaedam nentes super frustulis lineis, quaedam se osculantes; et quod miratus sum, usque amaenis oculis aspectabant pueros, qui tales. Ex his manifeste videre potui, quod vir nascatur intellectus, ac foemina amor; et qualis est intellectus, et qualis est amor in suis principiis; et sic qualis foret intellectus viri in progressu absque conjunctione cum amore foeminino, et dein conjugiali. @1. Prima editio: impulchriore;$