327. (iii.) Quod ipse homo in culpa sit, si non salvatur.Hoc verum modo auditum ab omni rationali homine agnoscitur, quod a bono non possit profluere malum, nec a malo bonum, quia opposita sunt; consequenter, quod a bono non profluat nisi quam bonum, et a malo non nisi quam malum. Cum hoc verum agnoscitur, etiam agnoscitur hoc, quod bonum verti possit in malum, non a bono sed a malo recipiente omnis enim forma vertit influum in suum quale (videatur supra, n. 292). Nunc quia Dominus est Bonum in ipsa sua essentia, seu ipsum Bonum, patet quod a Domino non profluere possit malum, nec ab Ipso produci, sed quod possit verti in malum a subjecto recipiente, cujus forma est forma mali. Tale subjectum est homo quoad proprium suum. Hoc continue recipit bonum a Domino, et continue vertit illud in quale formae suae, quae est forma mali. Inde sequitur, quod homo sit in culpa, si non salvatur. Est quidem malum ab inferno, sed quia id inde recipit ut suum, et per id appropriat sibi illud, ideo simile est, sive dicatur quod malum sit ab homine, sive dicatur quod malum sit ab inferno. Sed unde est appropriatio mali, usque tandem ut religio pereat, dicetur in hac serie:( 1.) Quod omnis religio successu temporis decrescat et consummetur. (2.) Quod omnis religio decrescat et consummetur per inversionem imaginis Dei apud hominem. (3.) Quod hoc existat ex continuis incrementis mali hereditarii in generationibus. (4.) Quod usque a Domino provideatur, ut quisque salvari possit. (5.) Quod etiam provideatur, ut nova ecclesia loco devastatae prioris succedat.