73. QUOD DIVINUM SIT IN OMNI TEMPORE ABSQUE TEMPORE: Sicut Divinum est in omni spatio absque spatio, ita est in omni tempore absque tempore; non enim aliquid naturae proprium de Divino potest praedicari, et naturae propria sunt spatium et Tempus. Spatium in natura est mensurabile, similiter Tempus; mensuratur Tempus per dies, septimanas, menses, annos et saecula, ac dies per horas, septimana et mensis per dies, annus per quatuor tempora, et saecula per annos. Mensurationem hanc trahit Natura ex apparente circumgy ratione et circumlatione Solis mundi. [2] Aliter vero in Mundo spirituali; ibi progressiones vitae similiter apparent in tempore, vivunt enim ibi inter se, sicut homines mundi inter se, quod non datur absque apparentia temporis; sed Tempus ibi non distinguitur in tempora ut in mundo, nam Sol eorum est in suo Oriente constanter, nusquam dimotus, est enim Divinus Amor Domini qui illis apparet ut Sol; inde non sunt illis dies, septimanae, menses, anni, saecula, sed loco illorum sunt status vitae, per quos fit distinctio, quae non vocari potest distinctio in tempora, sed in status: inde est, quod Angeli non sciant quid tempus, et quod, cum nominatur, loco ejus percipiant statum; et cum status determinat tempus, est tempus modo apparentia, nam jucundum status facit ut tempus appareat breve, et injucundum status facit ut tempus appareat longum: ex quibus patet quod tempus ibi non sit nisi quam quale status. [3] Ex eo est, quod per horas, dies, septimanas, menses et annos in Verbo significentur status, et eorum progressiones in serie et in complexu; et cum tempora praedicantur de Ecclesia, quod per mane ejus intelligatur primus ejus status, per meridiem plenum ejus, per vesperam decrescentia ejus, et per noctem finis ejus: similia per quatuor tempora anni, quae sunt ver, aestas, autumnus et hyems.