171. "Et qui non cognoverunt profunda satanae, ut dicunt." - Quod significet illaqueationem ab illis, constare potest ex eo, quod amores sui et mundi sint qui regnant in infernis, et quod illi amores prorsus oppositi sint amoribus in Dominum et erga proximum qui regnant in caelo: "satanas," per quem intelligitur infernum (videatur supra, n. 120) continuo inspirat amores sui et mundi, et hos quoque recipit homo ex jucundo, quia ei insunt ex hereditario, et inde sunt ejus proprium; ita insinuat se infernum apud hominem, et ei illa queat. Haec sunt quae significantur per "profunda satanae." Pauci etiam sunt qui hoc norunt, quoniam amores illi, quia sunt proprium homini ex hereditario, trahunt ad se mentem ejus per allectamenta ex jucundo, et sic abstrahunt a jucundis amorum caeli, usque adeo ut nesciat quid jucunda caeli. Illa jucunda, nempe amorum sui et mundi, sunt quae claudunt internum hominem, et aperiunt externum; et quantum hic aperitur, tantum clauditur ille, usque ut homo tandem in totali caligine sit quoad illa quae caeli et ecclesiae sunt, tametsi in lumine quoad illa quae sui et mundi sunt. (Sed haec videantur plenius descripta in opere De Caelo et Inferno, nempe in articulo n. 13-19, ubi ostensum est, Quod Divinum Domini in caelo sit Amor in Ipsum et Charitas erga Proximum; et in articulo n. 551-565, in quo ostensum est, Quod omnes qui in Infernis sunt, in Malis et inde Falsis ex amoribus Sui et Mundi sint; et quod illi amores sint Ignis infernalis, n. 566-575: et praeterea in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 65-83, ubi de illis binis amoribus actum est.)